Wycinka suchego drzewa też za wiedzą urzędu!
Przepisy nakazują uzyskiwanie zezwoleń na wycinkę drzew starszych niż dziesięcioletnie. Nie przewidują wyjątków dla egzemplarzy, które uschły
Kwestię wycinania drzew normuje ustawa o ochronie przyrody (tekst jedn. DzU z 2009 r. nr 151, poz. 1220 ze zm.), która nie przewiduje wyjątków dla drzew uschniętych, a nawet dla tych, które stwarzają niebezpieczeństwo.
Jednak praktyka jest nieco inna. W wyjątkowych sytuacjach dopuszcza się ścięcie uszkodzonych drzew bez wydania decyzji przez wójta, burmistrza czy prezydenta miasta. Trzeba udowodnić, że roślina była tak uszkodzona, iż zagrażała bezpośrednio życiu lub mieniu.
Dotyczy to praktycznie tylko sytuacji związanych z anomaliami pogodowymi, przede wszystkim wichurami, silnymi śnieżycami czy np. powodziami. Ale i w takim wypadku najlepiej powiadomić przed wycinką osobiście lub telefonicznie stosowny referat do spraw zieleni w gminie oraz wykonać dokumentację fotograficzną i spisać protokół wyjaśniający okoliczności. W protokole podpisanym przez właściciela lub zarządcę terenu powinny się znaleźć oznaczenie gatunku drzewa i adres wycinki.
Na posesji naszego czytelnika drzewo jeszcze stoi, radzimy więc wystąpić o zezwolenie na usunięcie. Często w takiej sytuacji decyzja jest wydawana bardzo szybko, zwłaszcza gdy zainteresowany przedstawi odpowiednią dokumentację. Trzeba się też liczyć z tym, że urzędnik pojawi się na działce, by sprawdzić, czy drzewo obumarło z przyczyn naturalnych.
Za wycięcie drzewa obumarłego lub takiego, które nie rokuje przeżycia, nie trzeba wnosić urzędowej opłaty nie tylko wtedy, kiedy stoi przy domu mieszkalnym, ale i na firmowej posesji. Tylko wówczas jednak, gdy obumarło z przyczyn niezależnych od posiadacza nieruchomości. Jeżeli ktoś np. celowo ociosał pień albo podlał szkodliwą dla rośliny substancją, by roślina obumarła – zapłaci karę taką samą jak za wycięcie bez zezwolenia. Jest to trzykrotność stawki za wycinkę, a kwota zależy od gatunku drzewa i obwodu pnia na wysokości 130 cm. Sięgać może dziesiątek tysięcy złotych.
Źródło: Rzeczpospolita, 10-11.12.2011 r., Zofia Jóźwiak
